روزنوشت - پس از توافق هسته ای چه کنیم ؟

بنام خدا

سخت بود زندگی در شرایط اقتصادی تحریم ظالمانه و وحشیانه تمدن مادی غرب .

ولی شیرین بود درک این نکته که غربیها هیچ خط قرمز انسانی هم نمی شناسند و اگر منافعشان اقتضا کند ، تحریم دارو برای بیماران سرطانی ما هم برایشان مانند آب خوردن است و لذا باید برای استقلال واقعی خود فکری کنیم .

بیاد جمله معروف حضرت علی (ع) می افتم در هنگام تحریض مومنین به قتال با معاویه که نهر آب را گرفته بود و یاران حضرت علی (ع) را تحریم کرده بود به این مضمون که " اگر می خواهید از آب سیراب شوید ، شمشیرهایتان را از خون آنها سیراب کنید " .

اگر  روشنفکران غرب زده اندک آبرویی داشتند در نزد ملت ایران ، با تحریم های وحشیانه و کورکورانه و بدون هیچ دلیل منطقی  و انسانی ، این آبرو هم رفت و ملت ایران از عمق جان خود ، طرف های غربی را شناخت .

مسلما ما یک ساله و حتی 10 ساله به استقلال کامل نمی رسیم ، ولی این " تجربه تاریخی " انگیزه ای بس نیرومند و موتوری قوی است برای پیمودن "" راه استقلال " .

استقلال اگر تا دیروز شعاری بود که خیلی از نخبگان می دادند و البته همه هم و غم شان بازرگانی با شرق و مخصوصا غرب بود ، اکنون و به دلیل رفتار سراسر متوحشانه غرب در تحریم های کینه توزانه و حسادت آمیز بر علیه مردم ایران ، هیچ توجیهی ندارند برای ادامه این روابط .

مردم ایران هرگز  نخواهند بخشید کسانی را که برای ادامه وابستگی صنعت و علم و اقتصاد ایران به شرق یا خصوصا غرب وحشی نقشه می کشند و برنامه ریزی می کنند .

البته باید دانست که به فرموده قرآن کریم ، عده ای از اهل مسیحیت ، دوستان صمیمی اهل ایمان می توانند باشند و مشرکین و کفار و یهود با آنها متفاوت هستند .