روزنوشت - جنگ با تنبلی !!

بنام خدا

من کاملا درک می کنم که رشد در فعالیت و تلاش و مبارزه و جنگ و جهاد است .

ولی کاملا هم می دانم که نفس انسان تمایل به سکون و وقت کشی و اتلاف وقت و عمر و زمان و آسودگی و راحت طلبی لحظه ای دارد .

و این است که اولین میدان جنگ عالم ، در درون فکر و ذهن انسانها شکل گرفته است و تا قیام قیامت هم این درگیری ادامه دارد .

درگیری بین حس ارتقاء و رشد و تعالی با  حس تنبلی و رکود و جمود و تماشاچی بودن و رشد نکردن .

من درحال مبارزه برای رشد خودم و خانواده ام هستم و از خداوند بزرگ تقاضای کمک دارم .

می دانم که اکثریت بندگان ، متاسفانه از انرژی های بی نهایت و نعمت های بی نهایت خدادادی ، کمترین استفاده را می کنند و البته بیشترین غر را هم می زنند !!!

چرا ما تلاش نمی کنیم برای تغییر اوضاع ؟

چرا ما تنبلی را ترجیح می دهیم به تلاش ؟

چرا ما منتظریم که دستی از آسمان برای حل مشکلات زمینی ما بیاید ؟ در حالیکه خداوند بزرگ تمام مشکلات و توانمندی ها را در کنار یکدیگر آفریده است .

می دانم که این حرف ها ایده ال گرایی است و شیطان ما را دائما بسوی واقع بینی افراطی سوق می دهد .

واقع بینی که مترادف است با تنبلی و بی تفاوتی و مخالفت با هر گونه تلاش برای بهبود شرایط زندگی .

همه این روده درازی ها را کردم که بگویم ، دارم دنبال یک خانه خوب می گردم برای زندگی !

خانه خوب که حداقل 20 یا 30 فاکتور مهم دارد .

1- مردم هم محله ای خوب

2- وسعت فیزیکی قابل قبول

3- قیمت مناسب

4- نزدیکی به محل کار بطور قابل قبول

5- نزدیکی به والدین خود یا همسر

6- همسایه های خوب در واحد آپارتمانی

7- خلوت و ساکت بودن محله

و ..

واقعا چنین کاری جهاد است و انسان را بسیار خسته می کند .

ولی با توجه به آیه " ان مع العسر یسری " انسان امیدوار می شود و باز هم تلاش می کند .